Κατηγορία: Αρθογραφία
Το να γνωρίζεις τη γη είναι αντίσταση.
Μέσα από αυτήν τη στήλη θα γνωρίσουμε μερικά από τα μυστικά του δάσους και θα προσπαθήσουμε να γίνουμε ένα μικρό κομμάτι τους, αφού γνωρίζοντας τη γη μπορούμε να αντισταθούμε καλύτερα υπερασπιζόμενοί την.
Το φεγγάρι και η σκιά του διαβόλου.
Στις κορυφές των Αγράφων που είναι τόσο ψηλά ώστε οι σταγόνες της βροχής δε λαβώνονται όταν πέφτουν μα μένουν σαν χάντρες πάνω στις πέτρες, εκεί που το φεγγάρι φαίνεται τρανό σαν μυλόπετρα όταν ανοίγουν τα σύννεφα, εκεί επάνω οι τσέλιγκες λένε ότι η σκιά του διαβόλου καίει τα μάτια του φεγγαριού.
«..το βουνό που ματώνει και στο τέλος πεθαίνει».
Στις μέρες μας, όλα έχουν καταλήξει να είναι θέμα “σύλληψης”. Να πιάσει κάποιος μια “ιδέα”. Επειδή είμαστε πολλοί και ιδέες είναι πολλές, περισσότερες από τους ανθρώπους, είναι λογικό να κατεβάσει κάποιος από τους πολλούς μια, που για στον άλλον να μην είναι αποδεχτή.
Το ζώο μέσα στον άνθρωπο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη κουβέντα που μου είχε πει ένας βοσκός στο βουνό πάνω στη συζήτηση που είχαμε για τα άγρια ζώα του δάσους, λέγοντας μου πως “άμα δεις μάτια ζαρκαδιού είναι σαν να ‘χεις δει μάτια αγγέλου”! Το ζώο όχι μόνο δεν είναι υποκατάστατο αλλά για τον άνθρωπο είναι αναντικατάστατο!
Δεκαπενταύγουστος στο χωριό μου, Πετρίλο Αργιθέας.
Το έθιμο του δεκαπενταύγουστου κρατάει ακόμα και στις μέρες μας. Άλλοι λένε ότι έχει φθίνει. Κάθε πέρσι και καλύτερα. Ίσως έχει κάνει τον κύκλο του; Ερωτήματα που χρήζουν μεγάλης κουβέντας. Όλα τα έθιμα έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου όλα αυτά τα χρόνια.
Για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Τον τελευταίο καιρό έχουμε κατακλεισθεί από έντυπα ποικίλης ύλης, περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, τηλεόραση, ιδιαίτερα αφιερώματα του τύπου, που μιλούν όλο και περισσότερο άμεσα ή έμμεσα για τα οφέλη της αιολικής ενέργειας, τις γνωστές ΑΠΕ.
Η πηγή στους Σταγιάτες του Πηλίου.
Στην καρδιά της πηγής που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία στους Σταγιάτες του Πηλίου, στα σωθικά του χώματος και του βράχου, λένε πως εδώ και χρόνια αμέτρητα κείτεται μια κοπέλα. Το γάργαρο νερό του χωριού αναβλύζει από τον κόρφο της, από μια πληγή άκλειστη. Κάθεται ακούνητη η γυναίκα, με τα μάτια ανοιχτά να κοιτάνε αιώνια στο […]
Εσάς ψηλά βουνά.
Εσάς ψηλά βουνά, αγνάντευα από το παραθύρι του σπιτιού μου απ’ όταν ήμουν παιδάκι, βλέποντάς σας από όλες τις τάξεις του σχολείου που πήγαινα κι απ’ όλες τις πλατείες που έπαιζα μικρός. Κάθε κλεπτή ματιά προς τις κορφές πάντα με έκανε να χαμογελάω και στα ηλιοβασιλέματα γαλήνευε η ψυχή μου. Μερικές φορές σας έβλεπα στον […]
Αέρας-Αφεντικό, μέρος 3ο.
Οι παραμυθούδες κοιτάχτηκαν στα μάτια μα λέξη δεν έβγαλαν απ’ το στόμα τους. Σιωπή. Ακινησία. Μονάχα μία η πιο βασανισμένη από όλες έκανε μια κι έβγαλε απ’ τη δεξιά τσέπη της μαύρης της της φορεσιάς ένα υφαντό που έμοιαζε να είναι ασημοκεντημένο με την πιο λεπτεπίλεπτη μεταξωτή κλωστή του κόσμου όλου.
Καζάρμα.
Μα, θέλαμε να δούμε τι βλέπει η Καζάρμα από εκεί ψηλά, τι βλέπουν τα βουνά που βλέπουμε κάθε πρωί και καληνυχτίζουμε κάθε βράδυ. Μας παίδεψε η κορφή, δεν παρέδιδε εύκολα τα μυστικά της και μόλις την πατήσαμε καταλάβαμε γιατί.
Event στα βουνά;
Ιδιώτες χορηγοί μετατρέπουν ειδυλλιακά μέρη σε υβριδικούς χώρους ξεσαλώματος. Τα βουνά και η φύση παρουσιάζονται ως προϊόν προς κατανάλωση. Ορεινά και άγρια τοπία γίνονται χωματερές όπου συλλέγονται τα απομεινάρια αυτών των απολαύσεων. Γράφει ο Δημήτρης Χαλαστάνης.