
Νερό χαμένο στην μετάφραση. Το υδατικό ζήτημα του θεσσαλικού κάμπου.
Τριαντακάτι χρόνια μετά, όση λάσπη και αν έχει κυλήσει στις βρύσες μας από την λίμνη Πλαστήρα Αύγουστο μήνα, ο καρδιτσιώτικος κάμπος εξακολουθεί να είναι σπαρμένος με υδρόφιλες καλλιέργειες, τα έργα στήριξης των υδροφόρων λεκανών προχωρούν αργά, τα φράγματα και η (ακόμη μία) εκτροπή του Αχελώου φαντάζουν μοναδική λύση σε εκείνα τα μυαλά για τα οποία η φύση αποτελεί μία ανεξάντλητη πλουτοπαραγωγική πηγή η οποία υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες του ανθρώπου και μόνο.

Τρένο είναι και τσουλάει (;)
Η ιστορία του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα η ιστορία των αυτοκινητοδρόμων στην Ελλάδα. Μπορεί πάνω στις ράγες να γράφονταν ιστορίες φθηνής μετακίνησης, λαθρεπιβατών, τσιγάρων στη ζούλα, έρωτα και γνωριμιών, αλλά πάντα από αυτές τις ιστορίες έλειπε ο ξενοδόχος. Και καλά έκανε. Το κράτος, ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος, οι μαφίες, τα ΚΤΕΛ και οι εταιρείες φορτηγών, βρίσκονταν πάντα εκεί τριγύρω να διαμορφώνουν τους όρους του σιδηροδρομικού παιχνιδιού σε αυτόν τον τόπο.