Ιστορικό
Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια. Ευρωπαϊκά δάση και δασική διαχείριση.
Μία σειρά κειμένων για την κατάσταση και το μέλλον των δασών στο ελληνικό χώρο και ευρύτερα. Στο παρόν κείμενο εστιάζουμε στο παράδειγμα της Γερμανίας, τη χώρα που γεννήθηκε η δασολογική επιστήμη, και την "επιστημονική" διαχείριση των δασών.
Τι στο διάολο τους θέλουνε τόσους σωλήνες;
Τα σχέδια κατασκευής μικρού υδροηλεκτρικού εργοστασίου στον Καριτσιώτη επανέρχονται για δεύτερη φορά, μετά τα αρχικά του 2006, και τα οποία, όπως και τότε, συναντούν τις πρώτες σθεναρές αντιδράσεις των κατοίκων.
Το “κόκκινο φωτάκι” που αναβόσβηνε στην Καζάρμα.
Τον Αύγουστο του 2019, όσοι και όσες συμμετείχαμε στο αυτοοργανωμένο camp στο οροπέδιο του Καραμανώλη, βλέπαμε κάθε βράδυ σε μία βουνοκορφή απέναντι ένα κόκκινο φωτάκι να αναβοσβήνει και να μας υπενθυμίζει τα ανοιχτά μέτωπα υπεράσπισης των Αγράφων...
Τζόγος, χακί στολές και το “μάνα εξ’ επιδόματος”.
Ένα ερώτημα πλανάται έναν χρόνο τώρα πάνω από την Ευρώπη. Ποιος ευθύνεται για τις αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος; Ένα ερώτημα για το οποίο συνήθως δίνεται μία και μοναδική απάντηση. Ο πόλεμος στην Ουκρανία. Και αυτό είναι λάθος.
Δεύτερη ανοιχτή συνάντηση της Επιτροπής Αγώνα Αγραφιωτών.
Συνεχίζονται οι ανοιχτές συναντήσεις της Επιτροπής Αγώνα Αγραφιωτών για την διαμόρφωση και τον συντονισμό δράσεων για την προστασία των Αγράφων. Η επόμενη είναι προγραμματισμένη για το Σάββατο 13 Απριλίου, στις 12 το μεσημέρι, στα γραφεία του Συνδέσμου Απανταχού Καροπλεσιτών Αθήνας, στην Ομόνοια (Σοφοκλέους 52-54, 4ος όροφος).
Τα βουνά μας, μας περιμένουν (και δεν μπορούν πια να περιμένουν πολύ…).
Η Επιτροπή Αγώνα Αγραφιωτών καλεί όσες και όσους κατάγονται από τα Άγραφα να συναντηθούν και να συζητήσουν πάνω σε ένα πλαίσιο συγκεκριμένων προτάσεων για την προστασία τους, τόσο στην Καζάρμα όσο και στην ευρύτερη περιοχή Φουρνά-Βράχα-Ρεντίνας.
Δασικοί χάρτες και πράσινη μετάβαση: λίγη τροφή για σκέψη.
Τι σχέση έχουν οι δασικοί χάρτες με την επερχόμενη πράσινη μετάβαση; Κινδυνεύουν πράγματι οι πολίτες με απώλεια των περιουσιών τους; Η Μαρία Μπαρέλη-Γαγλία, κοινωνική ανθρωπολόγος και διδάκτορας Κοινωνιολογίας του Παν/μίου Κρήτης, προσεγγίζει το θέμα μέσα από το παράδειγμα της Ικαρίας.
Κλιματική Βαρβαρότητα: Προσαρμογή σε έναν λάθος κόσμο.
Με το κείμενο του Jacob Blumenfeld με τίτλο ‘Κλιματική Βαρβαρότητα Προσαρμογή σε ένα λάθος κόσμο’ εγκαινιάζουμε έναν κύκλο μεταφράσεων που θα εστιάσει στην κλιματική αλλαγή και στη σχέση της αφενός μεν με την δυναμική του πολιτισμού του κεφαλαίου στον 21ο αιώνα αφετέρου δε με την κριτική των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων, όπως αυτή ανασυγκροτείται υπό τις νέες προοπτικές.
Βαλαώρα, η (μεγάλη) αρπαγή της γης.
Στην Βαλαώρα της Ευρυτανίας ένα σχέδιο αρπαγής της κτηνοτροφικής γης, μέσω της εγκατάστασης φωτοβολταϊκών, οργανώνεται για δεύτερη φορά. Την πρώτη φορά, αποσύρθηκε μπροστά στις αντιδράσεις. Τώρα επανέρχεται με μεγαλύτερη ένταση. Και οι κάτοικοι δηλώνουν έτοιμοι να υπερασπιστούν τον τόπο τους.
Δυναμική διαδήλωση στην Αθήνα ενάντια στην λεηλασία της φύσης.
Με τη συμμετοχή κάποιων χιλιάδων ανθρώπων πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 11 Δεκεμβρίου, στο κέντρο της Αθήνας, η διαδήλωση υπεράσπισης του φυσικού κόσμου απέναντι στα σχέδια λεηλασίας και βιομηχανοποίησής του.
Διαδήλωση στην Αθήνα για την προστασία των βουνών.
Όσο οι διεθνείς οργανισμοί παλεύουν με τα κούφια λόγια των διακηρύξεών τους σε αυτή τη γωνιά της Μεσογείου καμπόσοι άνθρωποι οργανώνονται και παλεύουν για την υπεράσπιση της φύσης, της βιοποικιλότητας, των ορεινών περιοχών, για την ίδια τους τη ζωή.
Που πηγαίνουν τα χρώματα όταν δεν τα βλέπουμε;
Αλήθεια, που μπορεί να πηγαίνουν τα χρώματα όταν δεν τα βλέπουμε; Μπορείς να κοιτάς κάπου και να μην βλέπεις χρώμα; Στα χωριά κάτω στον κάμπο, εκεί στη σμίξη του Πηνειού, χρώμα δεν υπάρχει.
Γι’ αυτούς που μείνανε και γι’ αυτούς που φύγανε…
Και ενώ ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει σε αυτόν τον τόπο στο ξημέρωμα εκείνης της Πέμπτης, στην υπόλοιπη χώρα κυλά μάλλον ορμητικός, όπως το νερό που απλώθηκε και αφάνισε τον κάμπο και παίρνει στο διάβα του οτιδήποτε θυμίζει μια αξιοπρεπή ανθρώπινη ζωή.
Αυτές τις στιγμές ενισχύουμε με είδη πρώτης ανάγκης και στηρίζουμε με χέρια τις αυτοοργανωμένες και αξιόπιστες δομές αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Νερό χαμένο στην μετάφραση. Το υδατικό ζήτημα του θεσσαλικού κάμπου.
Τριαντακάτι χρόνια μετά, όση λάσπη και αν έχει κυλήσει στις βρύσες μας από την λίμνη Πλαστήρα Αύγουστο μήνα, ο καρδιτσιώτικος κάμπος εξακολουθεί να είναι σπαρμένος με υδρόφιλες καλλιέργειες, τα έργα στήριξης των υδροφόρων λεκανών προχωρούν αργά, τα φράγματα και η (ακόμη μία) εκτροπή του Αχελώου φαντάζουν μοναδική λύση σε εκείνα τα μυαλά για τα οποία η φύση αποτελεί μία ανεξάντλητη πλουτοπαραγωγική πηγή η οποία υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες του ανθρώπου και μόνο.
Τρένο είναι και τσουλάει (;)
Η ιστορία του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα η ιστορία των αυτοκινητοδρόμων στην Ελλάδα. Μπορεί πάνω στις ράγες να γράφονταν ιστορίες φθηνής μετακίνησης, λαθρεπιβατών, τσιγάρων στη ζούλα, έρωτα και γνωριμιών, αλλά πάντα από αυτές τις ιστορίες έλειπε ο ξενοδόχος. Και καλά έκανε. Το κράτος, ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος, οι μαφίες, τα ΚΤΕΛ και οι εταιρείες φορτηγών, βρίσκονταν πάντα εκεί τριγύρω να διαμορφώνουν τους όρους του σιδηροδρομικού παιχνιδιού σε αυτόν τον τόπο.