Ο άνθρωπος πάνω στο βουνό είναι μία συλλαβή στο λεξικό.
Και τα λεξικά δεν τα σκίζεις, δεν τα πετάς, δεν τα αφήνεις να σαπίσουν από την υγρασία. Τα κρατάς στο ράφι της βιβλιοθήκης, έστω και στο πιο ψηλό, αλλά ξέρεις ότι όταν τα έχεις ανάγκη θα ανατρέξεις σε αυτά για να βρεις απαντήσεις, να σου δημιουργήσουν νέα ερωτήματα, να ξεγελάσεις την άγνοιά σου. Δεν θα τα ζωγραφίσεις, δεν θα αφήσεις τον καφέ να πέσει απάνω στο χαρτί τους. Θα προσπεράσεις στα γρήγορα τις σελίδες τους, θα τα αφήσεις να πάρουν τον απαραίτητο αέρα. Για να στέκουν εκεί, αποκούμπι και πρόκληση. Με τη γνώση των ανθρώπων κλεισμένη μέσα σε αυτά.
Και τα βουνά δεν τα σκίζεις, δεν τα αφήνεις να σαπίσουν με τα απομεινάρια μίας «πράσινης ανάπτυξης». Ξέρεις ότι όταν έχεις ανάγκη θα προστρέξεις σε αυτά, είτε καταδιωκόμενος είτε ψυχολογικά ράκος από τους ρυθμούς της πόλης. Σε κάθε σου βήμα εκεί θα βρεις απαντήσεις και θα συνθέσεις τις επόμενες ερωτήσεις. Θα υπερασπιστείς την ελευθερία και αγριότητά τους απέναντι σε έναν βιομηχανικό πολιτισμό που έχει επεκταθεί σε κάθε σπιθαμή γης. Για να στέκουν εκεί, αποκούμπι και πρόκληση. Με τη γνώση των ανθρώπων κλεισμένη σε αυτά.
Μια συλλαβή αναζητά το απάγκιο των λεξικών. Ένας άνθρωπος αναζητά το απάγκιο των βουνών. Να τα υπερασπιστούμε.